Zoraya M. Rodríguez

**~Fortuna~** Soneto

 

**~**

Y eres fortuna,

con ojos aceituna,

me dan el mundo,

y en un segundo,

**~**

y eres presagio,

como un naufragio,

que queda en un abismo,

como en ser mutismo,

**~**

y eres de bruna,

como la noche,

en silencio y oscura,

y con estrellas en derroche,

**~**

y eres tontuna,

con tontina,

para esparcer toda tu fortuna,

en una comarca.

**~**