Para ti, nai
agora que fiquei sen unha escama de pel
e quitaches a túa dun só tirón
a túa pel verde esmeralda
a túa pel de nai morta
póñoma. Quizais, como se adoita dicir
dei un paso.
Pero mesmo inmersa en espiritualidade non logro vencer coma ti na batalla do coteno (afundido).
Toquei a cicatriz na pedra. Onte.
Exorciseiche a voz, a túa voz en coma
hai case 12 anos.
E atrévome a dicilo agora
agora
que tremín
e que xa non teño nada que perder: