KIZÁ UN ADIOS NO ES SUFISIENTE

Mahatma Dreu



Kiza nunka pueda ekspresarte kon palavras savias e inteligentes akello ke aprisiona mis pensamientos kuando estoi lejos de ti, i kiza no pueda darte todo lo kieres en todo momento... Kiza tal vez no sea el más indikado para pedirte las kosas ke sueño kon tener de ti... O tal vez kiza aún no despierto de este sueño ke mantengo junto a ti para no perderte en ningun momento.

 

Desirte ke te amo no me es sufisiente para ekspresarte lo ke kon palavras siento por ti, sentirte serka es mas ke palavras dulses en tu oido, es tener la disha de detenerte por instantes i, no kerer despertar, i seguir amandote en el silensio de mi sueño de amor a tu lado.

 

Ia no te pedire nada... Me limitaré a sentirte desde aki hasta ke tu regreso impregne nuevamente tu presensia en mis pensamientos i pueda deskansar trankilo en el sueño ke he konstruido kon el pasar de los días...

 

Me aferraré a tu partida komo Tu a tus palavras... Me limitaré a verte desde mi paisaje, triste i melankoliko sin tu presencia, me sumergiré en el nuevo amaneser ke apresurado kumple su palavra todos los días i kalienta mi alma en tu ausensia… Lamentaré no tenerte, pero me trankilizará saver ke has tomado Tú las desisiones más asertadas para tu vida i, entonses ya no temeré perderte, porke savre ke eres livre, ke nada ni nadie puede detenerte en tu vida i ke kiza sea mi presensia kien este estropeando tus desisiones i tus sueños.

 

El destino kizo ke tus pasos y los míos se reenkontraran nuevamente i formasemos un kuerpo de dos almas, bajo la tarde ke kise ke fueras mia en todo momento…

 

Desirte adios no kuenta para ninguno de los dos... nunka fue de esa manera, además, aun konservo intakto tu paisaje... Pero ya está empezando a kamviar por tu ausensia. No komprendo si amarte es más egoísta ke ekspresarte todas akellas kosas ke siempre kise mostrarte, ke siempre he kreido ke deves saver, sin esperarme un instante más, porke kiza más tarde pueda ser tarde i ya no tendré tiempo ni para el arrepentimiento...

 

Te he amado desde ke te sentí por vez primera, i kiza no me he hesho entender, o kiza tal vez ya no tenga palavras para desirte una i otra vez, lo ke mi korazon siente kuando estas serka, kuando por pasajeros ke son esos instates a tu lado, son suficientes para saver ke eksistes i ke siempre te llevo presente porke llenaste ese vasio dentro de mí i, ke por años estuvo solo…

 

Por sierto kasi lo olvido... Alguna vez te dije ke me gustas kuando me dises ke te hago muy feliz, ke me gustas kuando hago el amor kontigo i ke me gustas porke asi lo he sentido desde siempre???

Vueno ya te lo dije otra vez... Siempre has formado parte de mi ser i difisilmente puedo sakarte de akel lugar ke okupas dentro de mí, amada mía, señora mía, esposa mía. Ahora ven i dame el veso postrero, el del Adiós, akel ke espero ante tu presensia i dime lo ke el korazón sentirá al no tenerte; Adiós no por favor, hasta siempre si…

  • Autor: Mahatma Dreu (Offline Offline)
  • Publicado: 2 de septiembre de 2011 a las 10:58
  • Comentario del autor sobre el poema: Asi son las kosas kuando son del alma....
  • Categoría: Amor
  • Lecturas: 29
Llevate gratis una Antología Poética ↓

Recibe el ebook en segundos 50 poemas de 50 poetas distintos




Para poder comentar y calificar este poema, debes estar registrad@. Regístrate aquí o si ya estás registrad@, logueate aquí.