((((((((((LAS CUNAS DEL SILENCIO))))))))))

Juan Senda

        

LAS CUNAS DEL SILENCIO. 

 

Me han silbado los vientos,

y me han rasgaron las velas,

me desataron la flota 

y las drizas de mis venas.

 

 

Me desangraron las ramas,

me derribaron los templos,

tiraron con mis castillos

en las fosas del silencio.

                                                                      

 

Si vos me habéis herido 

sabiendo como os quiero,

¿por qué me habéis clavado

un cuchillo tan inmenso,

en mi solitaria espalda

y en el centro de mi pecho?

 

 

Ya no viven mis delicias,

ya no viven mis consuelos,

y aunque vivo sin vivir,

voy viviendo entre lamentos,

pero sigo siendo esclavo

de tus ojos hechiceros,

de tu boca de escarlata

de tus manos y tus dedos.

 

 

Llevate gratis una Antología Poética ↓

Recibe el ebook en segundos 50 poemas de 50 poetas distintos


Comentarios +

Comentarios4

  • Alexandra L

    Es grato visitar su espacio, disfrutar sus letras.

    Feliz sábado, Alexandra.

    • Juan Senda

      ALEXANDRITA, MUCHAS GRACIAS POR TODO LO QUE DEJAS EXPRESADO PARA ENGALANAS A MIS VERSOS ...GRACIAS LINDA


      UN ABRAZO DESDE LA DISTANCIA

    • francisco de nerval

      Grande, pasan os anos e o teu arte se engrandece. Deixarás pegada como POETA, non teño a menor dúbida. Unha aperta enorme.

      • Juan Senda

        GRAZIÑAS. MEU AMIGO DA RÍA DE CEDEIRA.
        QUEN O TEN QUE DICIR É A REAL ACADEMIA DA LINGUA GALEGA,

        QUE FOI A ÚNICA QUE ME CHAMOU A CASA
        PARA ENTERARSE COMO ERA SOTAVENTO... POLO CAL EDITÁRONME O LIBRO DE "REDES E PEIXES" E 5 MAPAS DA TOPONIMIA DESDE SOUTULLO.... DE CARIÑO, ATÉ O PERAIO DE CURUXEIRAS.DE FERROL..TODOS OS NOMES DAS ROCHAS DE TODA
        A NOSA COSTA QUE SEGUNDO FERRO RUIBAL, NINGUÉN EN GALIZA FIXO TAL TRABALLO PERFECTO, ISO QUE ALVARO PORTO DAPENA, É O QUE ANDA NESTES TRAFEGOS PERO, NON TIVO OS COÑECIMENTOS DA NOSA COSTA COMO O TEU AMIGO MARIÑEIRO SOTAVENTO.
        TROQUIÑO, TODO ESTE TRABALLO, SO O FIXO SOTAVENTO SIN AXUDA DE NINGUÉN... EU SOLIÑO TRABALLANDO NAS NOITES DE INVERNO COA CARTA NÁUTICA QUE FIXEN CON JOSECHU BROCOS. E TODA OU CASI TODA , A CULTUTA DA NOSA VILA-
        MAIS AGORA O PP QUE FOI LUIS RUBNIDO, QUEN ME PUXO ANDAR O DICCIONARIO (LÉXICO MARIÑEIROS DE CEDEIRA) QUEN ANTES O TIÑA A REAL ACADEMIA DA LINGUA GALEGA DE SANTIAGO, QUE MO PIDEU O SEGUNDO DE ABORDO DA REAL ACADEMIA , DON MANUEL GONZÁLE GONZÁLEZ , MAILO FERÍN, E DON ANTON SANTAMARINA

        UNHA LONGA E FORTE APERTA DO TEU AMIGO SOTAVENTO E NON ME FALLES A VISITA... GRAZAS

        • Poemas de Camilo

          Carallo... Eu sou castrapo e quedomen pasmadiño al leer que A REAL ACADEMIA DA LINGUA GALEGA te chamou para enterarse como era sotavento...
          Airiño, airiños aires....
          Ego sum

          • Juan Senda

            Carallo... Eu sou-n- castrapo e quedome -n- pasmadiño -ao-al leer que
            A REAL ACADEMIA DA LINGUA GALEGA te chamou -chamoute-para enterarse como era S-sotavento...
            Airiño, airiños aires...Roasa. a tola.
            Ego sum qui sum. (Yo soy el que soy)(Dijo:Dios a Moisés desde la zarza ardiendo)

            Camiliño, eres de carallo para riba...

            • Poemas de Camilo

              De antemano, tras la sorpresa expresada con el Carallo... manifestando sobresalto, digo ser castrapo: Termo con que se designa á variante do idioma castelán falado en Galicia, caracterizada pola abundancia de palabras e expresións tomadas do idioma galego. Querer falar ben pero falo castrapo, castellano agallegado.
              Lo que pasa es que cuando veo quien escribe con letras mayúsculas y pienso que supuestamente lo hace de forma vocinglera, fue el motivo de la sorpresa que me causó lo de la ACADEMIA DA LINGUA GALEGA “QUE FOI A ÚNICA QUE ME CHAMOU A CASA”. Acudieron a mi mente infinidad de supuestos epítetos calificadores, quedados en la reserva, a pesar de la “Roasa. A tola.” Que manifiestas ahora.
              Amo a Galicia porque en ella he vivido y disfrutado de aquella juventud tan lejana. Teño morriña galega. En uno de mis libros VOLVER A EMPEZAR se habla ampliamente de Galicia.
              Te hago conocedor del refrán castellano que supuestamente te puede acaecer: “Mucho ruido y pocas nueces”.

              Yo soy quien soy y, ahora tú eres una de mis circunstancias.

              • Juan Senda

                Non te poñas tan teso, que che van dar dous pesos máis,
                e se che molesta a letra tan grauda, deberas pensar que temos dous olliños e que teñen unhas tebras e coas te bras todo é nebueiro; carallo co nacho da A Couña!!! Que quere comer todo o bolo e que os demási quenden, sin faragullo.O da Academia, non ten nin rastros dela.
                Un diccionario tres antologías, cinco cartas Náuticas editadas pola Xunta de Galiza, un exemplar chamado " REDES E PEIXES SABERES DUN MARIÑEIRO" Donde se recollen todas as artes de pesca do mundo enteiro, que xa non hai nin rascallo do dito libro. E do que ti me mangas, sobre de Deus, na silveira ardendo, chama a Moisés dicindolle: que ten que levar un recado o Faraón...e Moisés preguntoulle dicindo: Meu Señor, se me pregunta o Faraón de quén lle digo que traigo o recado. e Deus repostoulle dicíndolle: Dille ao Faón que cho dixo: Ego Sun qui Sum.....E disto o latín e outros, falan, donde queda rexistrado: (EU SON O QUE SON) ..Dime Camiliño, qué quer dicir isto de Deus (EU SON O QUE SON)? Si eu son unha circunstancia de ORTEGA
                e ti non serás un atranco no meu camiño?....Deberas festexalo por chegar un rapaciño mariñeiro e labrego até onde están todos académicos da Lingua Galega. O caralliño,amigo Camiliño...

              • Brizas (Shira)

                Es un poema precioso, suena casi como un lamento , pero conociéndote un poquito se que es solo una bella inspiración, quizás en un momento de soledad.

                Un abrazo Shira

                • Juan Senda

                  SHIRITA ERES TO UN LABORATORIO POÉTICO Y YA SOBRAN LAS PALOBRAS PARA DECIRTE SOBRE LO MUCHO QUE ENTIENDES CUANDO TUS COMENTARIOS LOS DEJAS CON UNA HUELLA DACTILAR CONSAGRADA


                  UN TIERNO ABRAZO PARA LA HERMOSA ISLEÑITA

                • Maria Hodunok.

                  Belleza inmensa e intensa en tu triste lamente, Juan.
                  Que gran honor es leerte, poeta.
                  Gracias por compartir en mi face.

                  Abrazos mil.

                  • Juan Senda

                    GRACIAS , MARIETA POR LAS PALABRAS QUE HOY ME DEJAS TAN ASÍ
                    QUE NO ME LLEGAN PARA HACER EL CALDO CON HABAS Y DE REPOLLO POÉTICO. MAÑANA ME MARCHO PARA -SALTA QUE TENGO ALLÁ UNA PRIMA Y UN CUÑADO.


                    UN ABRAZO MUY GRANDE QUERIDA MARIETA



                  Para poder comentar y calificar este poema, debes estar registrad@. Regístrate aquí o si ya estás registrad@, logueate aquí.