A nadie le tengo odio

Salva Carrion

A nadie le tengo odio,

es tan solo de oído

que al malo digo ¡adiós,

que lo bendiga Dios!.

 

Que no viva en alodio,

ni con el Monipodio.

A manducar del brodio,

por un sexto del modio.

 

El buen ángel custodio

de este solo episodio,

a este hombre tan roído

de pensar desoído,

a quien fiel yo parodio,

que lo perdone Dios.

 

Y a todo rejodío

pecador corroído,

en el celeste podio

que lo empale su Dios,

al gusto de Metodio

con fuego trasoído

 

Digo amén, oh Dios oh

Ver métrica de este poema
Llevate gratis una Antología Poética ↓

Recibe el ebook en segundos 50 poemas de 50 poetas distintos


Comentarios +

Comentarios7

  • EmilianoDR

    Que ingenio tan sonoro amigo Salva, me ha gustado mucho y me ha recordado un cambur.
    Saludos.

    • Salva Carrion

      Hola.
      Me inspiré en el patio de Monipodio, de Rinconete y Cortadillo (Miguel de Cervantes), para hacer este ejercicio de poema.
      Rimar “odio”, “oído” y “dios”, tiene cierta dificultad.
      Saludos

    • C. Eduardo Barrios (Ex-Toki)

      ¡Por la chupalla del gobierno!
      No me pude subir al podio.
      ¿O pódium?

      Un abrazo compañero de ruta en estas páginas

      • Salva Carrion

        Compañero Eduardo.
        Ambas palabras son correctas.
        Me agrada tu fino humor.
        Saludos cordiales

      • FRANCISCO CARRILLO

        UN BUEN POEMA PARA PENSAR, UN SALUDO¡

        • Salva Carrion

          Francisco, hola.
          Si has leído mis comentarios arriba, ya te imaginas de donde viene.
          En cualquier caso es solo un ejercicio.
          Lo de pensar, sí... hay una declaración hermética que pasa desapercibida.
          Saludos, poeta.

        • Paco Pena

          Buenas noches Carlos: Interesante composición.
          Disfruta de un maravilloso fin de semana.
          Saludos.

          • Salva Carrion

            Gracias, Paco…
            Pero me llamo Salva.
            Quizás te equivocas de destinatario.
            Saludos de todas formas

            • Paco Pena

              Perdona Salva, me refería a tí, pero he tenido un día muy agitado y he debido sufrir un lapsus injustificable.
              Se me ha ido la olla en lo relativo al nombre, aunque sabía perfectamente a quién me estaba dirigiendo. Te ruego, una vez más, me disculpes.🙏🙏🙏

              • Salva Carrion

                Paco, poeta.
                Agradecido por nuestros pequeños diálogos tan fructíferos.
                Me confieso: en el párrafo final de este poema hay un mensaje hermético que espero que no me echen de esta web por hereje. ¿Lo captas, sí?
                Saludos

              • Paco Pena

                Buenas noches Salva, no creo que debas estar preocupado.... No será fácil que nadie se dé por aludido.
                Saludos.

              • María C.

                Jo tampoc tinc odi per ningú nomes et diré que si sento ODI per la mort , no pánic ni por, es perque he vist que fa patir a la gent que estimo abans de morir, sot que ja hi ha la Eutanasia.

                • Salva Carrion

                  Jo entenc la mort com una cosa natural. Naixem i morim quan ens toca. Fins i tot un accident o suïcidi és dins aquest destí quan ens toca. Reconec que és molt dur perdre algú molt estimat. Aleshores, cal armar-se d'una bona actitud estoica.
                  Una abraçada

                  • María C.

                    Ah si morir es LLEI DE VIDA, pero sense sofriments ès tindría de morir, i a una edat pertinent morir deiant molt camñi per recòrrer per a mí es una aberració o un nen petit que mort, no diuen que LA VIDA ES UN REGAL? Perque trencar aquest regal abans de temps.
                    Si esclar que és viu i mes si tens fills, pero veure morir es molt dur.

                    • Salva Carrion

                      Mari, recorda: les persones passen, les obres romanen.
                      Escriu, escriu i amb la teva sensibilitat viuràs per sempre.

                      • María C.

                        Ai merci si aixo va dir al psicóleg, i ès al que faig.
                        Vaig a comprar pa.
                        Merci de cor, si pero se que m\'entens quan et dic que morir jove es un pecat.

                        • Salva Carrion

                          No et castiguis més. Has viscut i segueixes viva amb els teus poemes.

                          • María C.

                            Com tots amic, com fem tots anar endavant,

                            • Salva Carrion

                              Mari
                              Si plores perquè no pots veure el Sol, les llàgrimes no et deixaran veure les estrelles. Viu i pensa una mica més en tu mateixa.
                              T’ho dic de debó.
                              Una abraçada

                              • María C.

                                Ah no sóc de plorar ja he plorat massa a la vida des de nena, ara me les se empassar.
                                Si m'agrada molt TAGORE, i la seva frase es meravellosa.

                                • Salva Carrion

                                  En realitat la frase diu: “Si plores perquè el sol s’ha perdut, les llàgrimes no et deixaran veure les estrelles.”
                                  (Rabindranath Tagore)

                                • Violeta

                                  Oh que interesante poema, te acompaño en decir. Amén y en ese oh Dios. saludos.

                                  • Salva Carrion

                                    Violeta.
                                    Gracias por leer.
                                    Saludos



                                  Para poder comentar y calificar este poema, debes estar registrad@. Regístrate aquí o si ya estás registrad@, logueate aquí.