Lanet iğnemi yeşil kapağa astım.
Atlasımdan çıkan şeytan, boynumda bir dilin grameri.
(Batan gemide Rembrandt'ımın teli)
Sokağın başında ölümü bekleyen çocuk, göğsünde bir keman tutuyordu.
Ağzında kar tanesi... Buz dişleriyle gövdesini ağaçlara asmıştı.
İçimde bir deli konuşuyor. Zihnim sessiz çığlığı yalıyor. Karnımda labirentler dolaşıyor, bir kedi şehrini arıyor
Deli bağırıyor:
"Vücudundan çıkan eller karanlıkta parlıyor!"
Kayaların üzerinde yürüyorum. Ayaklarımda aynalar... Ayak tabanlarım gıcırdıyor ve kendimi görüyorum.
Elmaslardan yapılmış gözlemevim, üçgen yıldız.
Şimdi tüm kuşları arındırma zamanı!
Bir günahın ortasında gözlerimi sildim ve çalılıklara fırlattım. Karanlıkta ay ışığında uzanan Tanrı heykeli... (Eğik başım kılıçlı bir kurt - şeffaf bir yaratık)
Bana kanatlarını ver baykuş, bana tüylerini ver! Mürekkep ruhumu kuyuya at!
Lanet iğnemi yeşil kapağa astım. Çocuk sokağın başında ölümü bekliyordu.
Beni ağaçta gördü/Vücudundan çıkan eller karanlıkta parladı
Ağaçlar sallandı, çalılar insanlardan sallandı...
Ve kendini vurdu!
-
Autor:
BİNNAZ DENİZ YILDIZ (
Offline)
- Publicado: 1 de marzo de 2025 a las 16:31
- Categoría: Fantástico
- Lecturas: 12
- Usuarios favoritos de este poema: EmilianoDR
Para poder comentar y calificar este poema, debes estar registrad@. Regístrate aquí o si ya estás registrad@, logueate aquí.